het regent koeien!

Na 1 weekje Zuid-Limburg, waar we niet konden fietsen, wilden we wat noordelijker gaan: nu naar een camping vlakbij mooie fietsroutes.
Dus....even gekeken in het campingboekje van de ANWB voor kleine campings en ja hoor.....gevonden!
Ik even gebeld of er wel plaats was, vraagt de mevrouw aan de telefoon: hoe komt u aan dit adres?
Eh....nou....uit het campingboekje?.... Jaaaa, maar welke dan?... Eh....van 2006?
Maar mevrouw, wij bestaan al 6 jaar niet meer!!
Grrrr, tijd voor een nieuwere uitgave misschien?

Toen op naar diegene die nog wel bestond. Een camping met ,volgens het boekje, veel fietsroutes in de buurt. In een plaats waar we, als we in Frankrijk geweest waren,vaak langs reden:

 

Weer met Limburgs erbij: zien jullie enige overeenkomst met het woord Ohé????

Helaas kwamen we op een camping die niet zo bij ons past, kijk maar:

 

 

Ze hadden daar zelfs alleen maar zulke toiletten!
EN WIJ HOREN HIER NOG NIET BIJ!! (vinden wij dus)
Een camping met veel ruimte ( dat moet gezegd) maar zonder spelende kinderen, zonder jongeren die tafeltennissen, zonder geklets 's avonds bij een kaarsje.....kortom, SAAI!
Wel bij elke caravan 2 mensen met 2 dezelfde fietsen, soms dezelfde kleding om mee te fietsen en nette gedekte tafels met een kleedje erop!!
Haha, voor jullie niet herkenbaar, maar wij vonden het drie keer niks! Hoewel we er natuurlijk, om eerlijk te zijn, wel bij hoorden want wij hebben ook 2 fietsen en een caravan en eh....alle twee een korte broek! Alleen geen kleedje op de tafel!

Maar nu naar die koeien die regenden: Bertha nr.1 uit Amerika. ( ja jullie dachten al: wat bedoeld ze nou?)
Thuis hadden we, voor vertrek, Bertha 1 al op bezoek gehad:

Achter het huis en voor op straat: nog nooit zoveel regen gehad!






Maar.....in de vakantie denk je daar niet meer aan. Wel een buitje gehad maar dat was niet de moeite.
Op een dag gingen we fietsen met een route richting België: naar Maaseik.
Een plaats met een mooi oud centrum en een leuk plein met veel terrasjes! Hoera...lunchtijd!
Nadat we heerlijk hadden gegeten wilden we nog even door het stadje slenteren. Maar daar kwam....van het ene op het andere moment een onweersknal!! En toen begon het toch ineens te plenzen!
Welkom Bertha nr.2 ........

We konden nog net schuilen onder een afdakje van zo'n 20 cm tegen de muur van een juwelier aan die ons niet binnenliet ( ja... je weet het maar nooit met die enge bejaarden!)

Onze tenen en de onderkant van de benen werden nat maar de rest bleef redelijk droog.

Toen Bertha weer naar een ander weiland was vertrokken liepen we richting de fiets en kijk eens: hier zaten we een half uurtje geleden nog heerlijk op het terras!

 

 

 

En bij die Belgen mag je ook niet veel!
Je mag niet eens even snel tussen het restaurant en het terras door fietsen.... zelfs niet als het regent...flauw hoor!                   
( haha, ooit eerder zo'n bord gezien?)

 

Gelukkig kwamen we Bertha (of familie daarvan) op de terugweg niet meer tegen.

 

Een paar dagen later kwam er via de media het bericht dat Bertha met héél véél regen en wind onze kant op zou komen vanuit Amerika: code rood e.d.

 Bertha bleek dus geen koe maar een stier te zijn, die zag die rode vlaggen hangen en dacht: daar ga ik op af! Waarom noemen ze hem dan geen Bertus!

Maar goed, Bertha of Bertus , what ever, we stonden die dag op met een blauwe lucht: dus niks aan de hand.

We besloten nog een  wandeling langs de Maas te maken. Die lag vlakbij de camping dus konden we snel weer terug als het zou gaan regenen.

Een wandeling door een prachtig  natuurgebied, nooit geweten dat de Maas zo schoon was! In de uitlopers bloeien zelfs waterlelies!

 

 

Verder zijn er ook  wilde paarden en runderen in dat gebied.

De wilde paarden zagen we als eerste.

 Die kant dan maar niet op, we wilden ze tenslotte niet graag storen bij hun maaltijd.

 

 

Helaas dachten de paarden er anders over: we werden achtervolgt door het hele stelletje. Nu ben ik niet zo bang voor paarden maar 6 die achter je aan blijven lopen op zo'n smal paadje.....ja dat was een beetje te veel van het goede!


En bangerd als ik dan ben, fotografeer ik ze toch liever achter het hekje!

                                                                   En even later, ja hoor.....wat zagen we? Daar kwam Bertha/Bertus aanloeien!

 

                                     Even later in de caravan: regen, hagel, harde windstoten...ja hoor, het klopt: code rood!
                                     Af en toe schreeuwden we elkaar, onder het geluid van Bertha's hoefgetrappel op het dak toe: lust je nog wat drinken?
                                     En ziehier het resultaat van die stomme koe:

 

                                              Maar wees gerust....Bertus staat inmiddels weer te grazen in het Limburgse land en is rustig geworden:

 

Hoewel......vanmorgen nog wel haar kleine zusje gezien geloof ik! Jullie ook?