zondag 22 november 2015

Verzamelingen.

Afgelopen dagen was er in Utrecht weer de verzamelaarsjaarbeurs, we gingen er regelmatig naar toe maar deze keer kwam het er niet van. We waren druk met andere zaken.....
 
En ja.....verzamelingen......ik heb ze nog wel maar begin op mijn leeftijd  niet meer opnieuw aan een verzameling. Dus......wat heb ik er eigenlijk nog te zoeken.
Trouwens.....hoeveel moet je ergens van hebben om het een verzameling te noemen?
Zijn 3 franse kommetjes al een verzameling of moeten het er minstens 100 zijn?

Ooit, toen ik een jaar of 8 was begon ik met mijn eerste verzameling: suikerzakjes sparen. In die tijd spaarde je sigarenbandjes,postzegels of suikerzakjes.....ik die zakjes dus. Ik had een oom die vertegenwoordiger was en met zijn auto( heel bijzonder!) het hele land doorreed. En ja, die man moest natuurlijk wel eens koffie drinken. Een thermoskan bestond nog niet dus werd het een restaurant en daar had ik weer baad bij: anders duurde het sparen wel erg lang want wij kwamen niet zo vaak in een restaurant.
Het verzamelalbum lag nog op zolder:

 
Zou het nog geld waard zijn zoals een postzegelverzameling? Zo ja......dan verkocht ik het meteen!
Maar ik denk dat ik toch de verkeerde keuze gemaakt heb met m'n zakkies!
Verzamelingen zijn eigenlijk van alle tijden: mijn broertje verzamelde speldjes, mijn kinderen hadden flippo's en mijn kleinkinderen verzamelen alle zooi van de A.H.
 Ik ben altijd wel gevoelig voor het verzamelen geweest, waar dat vandaan komt...... geen idee!
Op mijn veertiende verzamelde ik witte knuffels......waarom toch alleen witte? 
Later kwamen de eierdoppen.... (ik heb er nog maar 1 mooie oude van) en oude kinderboeken:
 
 
De mooie platen van Rie Cramer, de boeken van W.G. van de Hulst en Anne de Vries die ik zelf op school las. Het boek van Peerke en zijn kameraden las de juf van de derde klas voor. Ik zie ons nog zitten snikken toen het jongentje dood ging: wat een verdrietig verhaal was dat!
Sommige mogen van mij weg maar Peerke moet bewaard blijven!
 
Ook heb ik nog een verzameling oud kinderspeelgoed. En ja, hoe begint zoiets......het aapje kocht ik in Frankrijk op een rommelmarkt. Ik was er helemaal verliefd op ( mij kleinkinderen ook trouwens, hij mag regelmatig optreden) en daarna komt een volgende en een volgende en voor je het weet is het een verzameling.
Het speelgoed staat in een kastje in de gang, het wordt nog regelmatig door de kleinkinderen bekeken.
 

 




Verder verzamelde ik een paar jaar geleden veel spullen van emaille, veel van Franse brocantemarkten. Een poosje vind je dat leuk maar nu heb ik alleen nog buiten ,op een plankje, wat staan.....
 

Vanaf nu ga ik maar eens beginnen met "ontzamelen"....er moet maar eens wat weg!
Maar hellup......wat?? Ik moet toch ergens beginnen maar ik kan met moeite iets wegdoen!
 
Wat ik nog wel verzamel is: mooie herinneringen......kleinkinderen (alleen heb ik daar niet zoveel over te zeggen) en geld. Ik heb de muntjes van 1 en 2 euro al wel maar een briefje van 500 nog niet dus.....als er iemand met we wil ruilen......ik houd me aanbevolen!
 
 
En waarom maak ik in deze tijd een post over zoiets onbenulligs als een verzameling ......ik kan geen opiniestuk schrijven over alle gebeurtenissen die er zijn, daar zijn anderen voor die er verstand van hebben.
Ik zag net het nieuws en daar word je toch redelijk mistroostig van: Brussel ligt plat.......het klimaat heeft code oranje......in de Krim hebben ze geen elektriciteit meer door sabotage....
Ik steek mijn kop niet in het zand en soms kan je van al het nieuws niet slapen omdat je je zorgen over de toekomst van je kinderen en kleinkinderen maakt. Maar laten we in onze kleine kring dan maar proberen onze gewone dingen te doen, warmte te geven aan de mensen om ons heen en.....
laten we het leven vieren!!
 
   
pinterest

dinsdag 10 november 2015

Het "donderdagavondclubje".

Op donderdagavond ga ik al bijna 30 jaar met 7 "oud-buurvrouwen" aan het knutselen.
In 1975 hebben we tegelijkertijd een huis in een nieuwbouwwijk gekocht. We kregen in die tijd allemaal kinderen en zoals dat dan gaat: we hielpen elkaar bij ziekte......kwamen bij elkaar op de koffie.......leenden spullen van elkaar.......pasten op elkaars kinderen die bij iedereen in en uit liepen.......kortom: we voldeden aan de eisen van de participatiesamenleving!
Wij, als moeders, werkten toen niet maar bleven thuis om voor de kinderen te zorgen. Dat was gewoon zo in die tijd. Daarom was het ook heerlijk om vrouwen om je heen te hebben die ook thuis waren zodat je, als je het even niet zo zag zitten in dat saaie huisvrouwenbestaan, even bij elkaar kon zitten "zeuren" ( ach, zo erg was het niet hoor!)
En wat hebben we daar een leuke tijd gehad!
We hadden er leuke feestjes: er was vaak iets te vieren en als er niks te vieren was dan zorgden we er  wel voor dat er iets te vieren was, haha!
Op een dag moest onze oude wagen naar de sloop. We stuurden de buren een uitnodiging om een laatste blik op onze auto te werpen.....we hadden al weken blikjes gespaard en op een gegeven moment ging de bel: daar stond een buurman met een grote krans van coniferentakken, een zwarte jas aan en een hoge, zwarte hoed op. Met droevige stem nodigde hij ons uit om mee te komen......bij onze auto stonden alle buren klaar en na een toespraak over de goede eigenschappen van dit barrel mocht iedereen een blik op de auto werpen!
Je kunt je voorstellen dat de kinderen dat helemaal geweldig vonden!
Conclusie: soms moet je gewoon zelf een feestje maken......zo verzamel je leuke herinneringen!
Nu woont iedereen al jaren ergens anders maar we blijven elkaar zien! Na zoveel jaar ben je geen "oude buren" meer maar vrienden. We hebben zoveel gezamenlijke herinneringen, we kenden elkaars ouders......elkaars kinderen en kleinkinderen. Dan heb je een band met elkaar.
En daarom knutselen we elke donderdagavond........
Ik moet eerlijk toegeven dat we soms ook een knutselavond met de mond hebben maar......we maken ook leuke dingen!
Vorige week heb ik de krans van Blomkje en Wenje min of meer na proberen te maken:


Ook een keer een takkenkrans met ijslands mos en takjes van de mimosa.

























Eerder had ik thuis al eens een krans van hop gemaakt......



























Met de mosballen was ik snel klaar.......kon ik de drankjes wel inschenken!


Een toef voor aan de kastdeur.....



Een voorbeeld van Rosita Olivier na proberen te maken, de besjes zouden zwart worden maar dat is niet gelukt, jammer, maar zo vind ik het ook mooi.

























 Een keer thuis iets eenvoudigs op de tafel gemaakt......simpel en eenvoudig met ijslands mos.




We kijken ook wat een ieder in de aanbieding uit de tuin heeft: deze keer had ik veel hortensia's maar een andere buurvrouw heeft vaak rode appeltjes.....

 
En zo komen we de winteravonden gezellig door met koffie en natuurlijk een wijntje of eh.....water!
3x raden wat ik neem........