woensdag 30 april 2014

Van bouwval tot paradijsje.

10 jaar geleden kochten we het huis waar we nu in wonen. Waarom weten we nog niet want het was een gewoon huis uit de jaren 50 en dan twee- onder- één- kap. Helemaal niets bijzonders, niet groot en verschrikkelijk qua stijl.... binnen dan. Kortom: er moest veel aan worden gedaan.
De nieuwe aanbouw ( de keuken) en dakkapel hebben we laten doen maar het oude gedeelte is door ons zelf gedaan: vader en jongste zoon deden er het meeste aan!
Het heeft alles bij elkaar een half jaar geduurd voor we er in konden wonen.
Maar terwijl de mannen aan het klussen waren begon ik alvast met de tuin: je moet prioriteiten stellen tenslotte.
Ik deed niets anders dan struiken uit de grond halen, bamboe's eruit trekken (met verborgen kikkers) en snoeien, snoeien en nog eens snoeien!! En héél veel spitten!! Ieder stukje onkruid is er door mij hoogstpersoonlijk uitgetrokken: nu durven ze zich niet meer te laten zien, zo bang zijn ze voor mij! Haha, was het maar zo.
Achterin de tuin bleek nog 5 meter meer tuin dan we dachten toen we het kochten: er stonden 3 grote bamboes, 5 rode bessenstruiken en een héééleboel onbekende struiken!
Achter die buxus, in dat zwarte gat, was dus nog zo'n 5 meter!
Zo zag het er uit:


In het midden van de tuin stond een soort "kasteel".
Een groot, vierkant, hoog blok van steen met voorin een deurtje (voor piepkleine ridders?) en bovenop een enorme buxus.
Die grote buxus hebben we eraf gegooid met een "op hoop van zegen" gevoel of ie het zou redden.
Je ziet hem wel op foto's voorbij komen: hij heeft het helemaal gered!
En zien jullie daar links dat steigerhout: daar hebben we een paar van "gepikt" en kapstokken van gemaakt......ja we waren onze tijd ver vooruit, dat zie je maar weer. ( en ja....ik heb nog steeds een schuldgevoel hoor, echt waar!)

 
 Zo zag het achterste gedeelte er uit: een oerwoud. Ik voelde me soms net een ontdekkingsreiziger.
 
 
En dit was het resultaat van de muurtjes omgooien: zand, zand en nog eens zand!
 
Nu, na 10 jaar, zal ik jullie weer even meenemen op een tuinwandeling. Dan kun je zien hoe het er nu uitziet.
Het meeste heb ik zelf gedaan (de mannen waren tenslotte in huis bezig) en daar ben ik best trots op!
Alleen bij het kasteel is het meeste door mijn man gedaan ( ja spierballen hè)
Toen bijna alles weg was bleek er voor het kasteel nog een enorme lading beton te liggen: toen zakte de moed ons wel even in de schoenen.
We hebben er uiteindelijk maar zand overheen gedaan en er groeit van alles bovenop.
Daarom zeggen mensen ook: zand erover, dan zie je het niet meer!
 
 
Dit is het plekje van foto twee, wel even wat anders hè.
 
Dit is ons avondterras (klinkt dat hè) tijd voor een wijntje onder de blauwe regen.
 

 
 
Dit is een eerbetoon aan onze jongste zoon die zoveel tijd gestoken heeft in de hulp bij de verbouwing: zijn legerkistjes staan er al 10 jaar: niet kapot te krijgen!

 
Ik durf niet te kijken of er ook iets in woont: kikkers kwamen er wel eens uitspringen natuurlijk (maar waar zaten die nou niet hè!)

Een volgende keer laat ik nog wat meer hoekjes zien en dan ook natuurlijk de boomhut die opa voor zijn prinsesjes maakte.

Oh ja....in de tuin groeien ook lelietjes van dalen (nooit iets aannemen van anderen want nu weet ik dat je alleen iets weggeeft waar je snel veel van hebt!) maar je hebt nog nooit zoiets lekkers in je kamer geroken!!


 

vrijdag 25 april 2014

Eerste Koningsdag!

Rood, wit en blauw zijn de kleuren van de vlag
oranje is de wimpel die ik wapp'ren zag. (wimper vlg. mijn kleuters)
groen is het gras en wit is de mast,
daar hangt die mooie vlag aan vast!

(dit leerde ik mijn kleuters altijd voor Koninginnedag, beetje oubollig misschien.....)

 
Ik heb geen rood in de tuin, maar gelukkig zijn er de nepbloemen van de boomhut!
Bijna niet van echt te onderscheiden!
 
 
Het wit van het fluitekruid in de kan op tafel.
 
 
                                               Het blauw van de bol van de camassia leichtlinii: prachtige bloemen!


De enige oranje bloem: IJslandse papaver. Deze is komen aanwaaien maar mag voor koningsdag blijven natuurlijk!
 
 
 En groen is het gras (alleen bij onze buurman altijd groener!)
 
 
Ik moet wel zeggen dat ik er nog erg aan moet wennen: koningsdag.
Ik heb tenslotte zo'n 60 jaar Koninginnedag gevierd.
En wat moeten we nu op 30 april doen??
 
 
Allemaal een fijne koningsdag toegewenst!
 
 
 
 
 
 
 
 
 

woensdag 16 april 2014

Een rondje tuin.

Vanmorgen werd ik om half 6 wakker: even naar de wc.
Dat zal jullie niet zo interesseren, dat snap ik maar......terug in bed hoorde ik de vogels beginnen te fluiten. Wat een  heerlijk zomers gevoel!
Een concert alleen voor mij want ik denk niet dat er veel mensen waren die het hoorden: de meesten lagen nog op één oor.
Het is hier een beetje bosachtige omgeving waardoor we ook veel hoge bomen hebben. En dus ook veel vogels en eekhoorns e.d. Vogels van allerlei pluimage: grote en kleintjes, vervelende en leukerds.
Ze hebben hier genoeg plekjes om een mooi nest te maken: hagen, grote buxusstruiken, klimop e.d. Vandaar dat we ook dit jaar weer veel vogelbezoek hebben.
Maar....je hebt er rare vogels bij hoor, net zoals bij de mensen!
Ik had vorige week een workshop bloemschikken bij de peroneelsvereniging van mijn oude werkgever. Het te maken werkstuk bleek niet zo mijn smaak dus heb ik die maar op de buitentafel gezet.
De volgende dag was alle mos eruit, ja dat kun je als vogelechtpaar natuurlijk goed gebruiken. Maar.....ik had ook zo'n klein vogelnestje met een vogeltje erin.... die was ook verdwenen!
Ik zie dat dan direct voor me hè: moeders die thuiskomt op het nest en dat vogeltje daar neerlegt bij pa met de woorden: zie je, ik heb er al ééntje uitgebroed, ik heb m'n best gedaan, nu mag jij verder aan de opvoeding gaan werken! Ik ga!

 
                                                             Dit heet dus het "empty-nest-syndroom"!

 
                                                             In het nestkastje zijn ze ook al druk bezig geweest.         

 
Deze zit middenin een grote buxus:hier hebben de merels hun nest.
 
 
Verder zijn ze nog begonnen in het houthok maar ik heb er nog geen vogel gezien dus wie de bewoner is? Geen idee.
 
 
Nu nog even het beloofde rondje tuin. Ik zal nog wel eens foto's laten zien hoe het er uitzag toen wij het huis 12 jaar geleden hadden gekocht. Dan kan je zien hoeveel werk er is verricht in die eerste jaren. We hebben een wandeltuin: ja echt....je kan er rondjes wandelen. In de vorm van een 8.
Paadjes met grind en achterin houtsnippers en dan terug over het gras.
Je zult het niet geloven maar ik kan daar minstens een uur over doen!
GENIETEN HEET DAT!
 
 
Dit is het "bejaardenbankje": je kunt hier heerlijk uit de wind 's morgens een kopje koffie drinken!
 
 
            Hier zie  je de grote buxus waar de merels in nestelen.
 
 
                                                                                    Achterin het bospad met houtsnippers.

 
         Na het rondje achterin loop je weer richting het huis en dan is links de boomhut van de kleinkinderen.

                                                                        En natuurlijk staat er heel veel bloeiends o.a:
                                                                                       anemoontjes.

 
                                                                                            Vogeltje op de kruk.

 
En natuurlijk veel vergeet-mij-nietjes! 
 
 
Zo, gezellig meegewandeld?
Wat een eind hè!
De komende tijd zal ik jullie nog meer van de tuin laten zien want het is m'n lust en m'n leven!
Bedankt voor de reacties bij de vorige post.
Ik kreeg er ook nieuwe volgers bij: welkom!
 

vrijdag 11 april 2014

AANVALLUH!!

Kom op jongens, het is tijd!
Tijd voor "buurvrouwtje pesten".
Ik zal je zeggen hoe dat moet: ga heel stil onder een dichte plant liggen zodat ze je niet ziet.
En dan opletten........haar hand komt er aan om onkruid te trekken en dan moet je ineens omhoog springen!!
Haha, ze schrikt zich een rotje, dan volgt er een ijzige gil en daarna moet je weer even blijven zitten. Dus....niet direct naar onze vijver maar gewoon weer stil blijven zitten en dan haar recht blijven aankijken. Dat is echt lachen joh.........ze gaat dan KSSSSST roepen!
Haha, of  we daar bang van worden, dat is toch om je te bescheuren!
En moet je opletten....dan komt ze met een stokje om ons weg te jagen, hihi. Zo'n dun stokje voor de planten! Nou ja, dan spring je gewoon even opzij, even aan de andere kant van de heg en dan denkt ze dat ze het gered heeft, ze even van ons is verlost!
Ha, maar niet heus: gewoon via een andere kant weer de tuin in en overnieuw proberen.
En weet je wat ook leuk is: als het donker is geworden even op haar terras gaan zitten. Ze stapt dan bijna bovenop ons (even opletten natuurlijk, anders doe je je zeer!) maar dan sprint ze het huis in met kippenvel overal over haar lijf en durft ze de komende avonden niet meer naar buiten.....lachen joh!!
Ja....zo gaan we weer een leuke tijd tegemoet.
Hé, dikke pad uit het houthok....doe je ook mee?
Kom op allemaal, met z'n 100en en dan......AANVALLUH!!

 
Ja, mag ik nu ook even als geplaagde buurvrouw!!
Dit is een fobie van jaren.....ik moest vroeger 9 km. fietsen naar school en dan ook over een beekje.
In de tijd dat de kikkers de weg over staken en ik er langs moest fietsen lagen daar vele platgereden kikkers op de weg: sommigen bewogen nog een beetje, anderen sprongen nog. En ik....ik moest daar ook langs! Van tevoren even hééél hard fietsen.....dan de benen omhoog.......en pas de voeten op de pedalen wanneer de beek ver achter me lag.
Ja zo is het toch geen wonder dat ik een fobie voor kikkers heb?
En nu hebben ze bij de buren een enorme vijver met enorm veel kikkers en die vinden onze tuin zo mooi!! Snap ik wel, het is ook waar, maar......NIET VOOR KIKKERS!!
Ja, had ik dit bordje dan ook maar nooit opgehangen....
 
 
En zeg nou zelf.....ze zijn toch ook eng, zo glibberig en glad en dan die ogen!!....kijk maar...
 

                                   Je zal hem toch moeten kussen om aan een leuke vent te komen!
                                             Ik zou zeggen..... dan maar geen man!!

 
                                     En dan hebben ze ook nog zoveel nakomelingen! Ik vroeg wel eens aan de buurman of ik wat dril mee mocht nemen naar school. Zo leuk voor de kleuters ( in een bak om de groei te volgen) maar nu ik ben gestopt met mijn werk heb ik die smoes dus niet meer. En dat scheelt minstens 50 kikkers meer in de tuin! 
Maar....ik heb mijn oorlogsmateriaal al klaar staan:
 
 
                                                                                      Er is 1 kikker die wel mag blijven:
 
 
Ik denk dat ik maar op ons platte dak ga tuinieren.
Of zouden kikkers zo hoog kunnen springen??

maandag 7 april 2014

De geboortedoos.

Ik heb jullie beloofd om nog even te laten zien wat ik gemaakt heb als kraamcadeau voor onze kleinzoon Lucas.
Voor alle kleinkinderen heb ik een doos beschilderd waarin herinneringen voor later bewaard kunnen worden: de eerste haarlok, de eerste tand, de navelklem of het naamkaartje uit het ziekenhuis en zo zijn er in hun leventje waarschijnlijk nog meer dingen die de moeite waard zijn om bewaard te worden!
Ik heb een doos gemaakt met vissen en een doos met lieve-heers-beestjes.
Deze keer is het een doos geworden met beren er op, passend bij het grote cadeau van opa!
De figuren die ik er op heb geverfd staan telkens symbool voor iets: vader/moeder/opa en oma.


De beer die aan de ballonnen hangt is Lucas, we hopen dat hij op zal groeien tot een gelukkig mens.
Aan beide zijden van het huis zijn  papa en mama, die veel van hem houden, hem zullen opvoeden en begeleiden op zijn weg naar volwassenheid en hem zullen laten gaan wanneer hij zijn eigen weg door het leven zal gaan
Het huis symboliseert de plek waar hij in liefde op zal groeien.
Aan de voorkant zijn de 2 grote zussen geschilderd, we hopen dat ze een liefdevolle band met elkaar zullen krijgen.

 
Aan de 2 zijkanten de wederzijdse opa's en oma's met aan de achterkant de 3 ooms. Zij zullen hem , samen met zijn ouders, met liefde omringen. 
( de 2 beren aan de zijkant hebben wel oogjes maar je ziet ze op de foto niet)
 
Binnenin de deksel heb ik de stamboom getekend: diegenen die voor hem kwamen.
De witte duif staat voor de vrede die wij hem toewensen.
De zon staat voor de vrolijke en fijne momenten in het leven die, dat hopen we, er vaak zullen zijn.
De donkere wolk staat symbool voor de verdrietige en bange momenten die in het leven van ieder mens voorkomen.
Deze tekst staat op een papier wat ook in de doos ligt, zodat hij het kan bewaren voor later.

 
In de doos is een zilveren rammelaar met inscriptie, een tandendoosje en een doosje voor het eerste haarlokje met een droombeer er op.
 
 
Verder heb ik van de grote beer een boekje gemaakt met tekst. Jullie hadden al gezien dat hij op zoek was naar een vriendje. De titel is dan ook:" Beer zoekt een vriendje".
 

 
                                  Jullie weten nu waarschijnlijk wat het eerste woord is dat Lucas zal leren!

donderdag 3 april 2014

trots!

Soms mag je best eens een beetje trots op jezelf zijn, toch?
Dat gebeurt bij mij niet vaak maar.....nu ben ik het wel!

Sinds kort ben ik lid van een fotoclub, een club die bestaat uit mensen die fotograferen leuk vinden.
Je leert niet de technische kant ervan maar het is meer het leren "kijken".
Er komen wel eens gastsprekers ( fotografen van beroep), van elkaar worden soms foto's beoordeeld, er worden fotoboeken besproken en er zijn exposities. Er zijn mensen bij die al prachtig fotograferen en dat ook al heel lang doen en er zijn mensen zoals ik die pas zijn begonnen.
Gisteravond was er een fotograaf die onze foto's zou bespreken, maar eerst deelde hij ons in groepjes waar we eerst met elkaar over de foto's gingen praten. Niemand wist van wie de foto's waren, op elke tafel lagen foto's waarover werd gediscussieerd.
En wat schetst mijn verbazing: 3x was er een foto van mij bij de selectie van onze groep!
Toen de fotograaf later de foto's besprak waren die van mij niet de beste maar hij zei bij de eerste foto: klassiek onderwerp maar wel goed gemaakt! En de foto van mijn kleindochter was prachtig van compositie maar technisch niet scherp.
Nou....wat was ik trots, ik die nooit zeker weet of iets leuk/goed/mooi is wat ik gemaakt heb (weinig zelfvertrouwen hè, ben vast niet de enige!)
Iemand die er verstand van had vond ze toch redelijk mooi! Ha....dat is even een oppepper!
Nu ga ik door.....vooral macrofoto's vanuit mijn tuin vind ik leuk om te doen. Helaas lukt dat nog niet goed maar "aldoende leert men" zeggen ze toch?
En nu maar veel oefenen!

Heb nu zelfvertrouwen genoeg om ze ook aan jullie te laten zien, haha!

 
Dit is de foto van onze kleindochter die niet helemaal scherp is geworden.
Ik had dat nog niet gezien maar een expert ziet zoiets natuurlijk wel!
 
 
Deze foto heb ik vanmorgen gemaakt: zien jullie de spinnenweb? haha...goed getroffen hè!
 
 
Voor deze foto's heb ik op mijn buik in het (pas gemeste!) gras gelegen, 50x geprobeerd en dan nog niet helemaal naar mijn zin! Je moet er toch wel wat voor over hebben hè!  Één gelukje: ik hoef in ieder geval nu niet naar de sportschool, haha!

 

 
En dan nog eventjes dit:
hartelijk bedankt allemaal voor jullie hartverwarmende felicitaties met de geboorte van onze kleinzoon!
Volgende week laat ik jullie zien wat ik heb gemaakt, maar alles wat er bij hoort is nog niet klaar.