´t was zo stil in mij....

Het was zo stil in mij....ik had nergens woorden voor....

Dit zijn bijna de woorden van een lied dat Van Dik Hout zingt alleen wordt het daar gezongen in de tegenwoordige tijd. Ik schrijf het in de verleden tijd omdat het nu niet meer zo stil in mij is.....
Op mijn blog was het ook stil, ik heb al een poosje geen post geplaatst en dat had zo zijn reden.

Ik schrijf eigenlijk weinig echte privé-zaken op mijn blog, het blijft bij de gewone huis/tuin en keukendingen die ik met een beetje humor probeer te verwoorden. En dan lijkt het natuurlijk of we hier bij vanalleswatinhuisentuin altijd gelukkig, vol tevredenheid en zonder verdriet ons leven doorkomen!
Niks is minder waar maar onze narigheid houden we toch maar privé...

Toch heb ik nu de stoute schoenen maar aangetrokken en wil jullie vertellen waarom het even stil was. Dit ook naar aanleiding van een andere blogger die op haar post ook wat vertelde over haar thuissituatie.
Toen ik dat las dacht ik; ik ga dat toch ook maar proberen.
Jullie mogen ook wel weten waarom ik niet reageer op jullie verhalen (want daar ben ik meestal aardig trouw in) en nog geen post geschreven heb.

Na onze vakantie bleek mijn man een veranderende moedervlek op zijn bovenbeen te hebben. De arts in het ziekenhuis deed er redelijk laconiek over toen hij een klein stukje weghaalde om te laten onderzoeken.
We dachten zelf ook dat het wel mee zou vallen en op de dag van de uitslag zouden we er even heen gaan om de hechtingen eruit te laten halen en daarna zouden we lekker gaan fietsen....
Nee dus....... meneer, ik moet u vertellen dat u een kwaadaardig melanoom heeft! Pats boem!
En 5 minuten daarna zit je in de mallemolen van het patiënt zijn: direct door naar de oncoloog om allerlei afspraken te maken.
Kortom; je leven staat op z´n kop!
Een operatie volgde waarbij een groot stuk uit zijn bovenbeen werd weggehaald en een stukje van de poortwachtersklier. Het stuk daarvan zou onderzocht worden op uitzaaiingen en daarna volgden er 10 dagen van spanning over de uitslag! We probeerden er positief mee om te gaan maar een ieder die dit al eens heeft meegemaakt weet dat er toch allerlei scenario´s door je hoofd spoken!
Op de dag van de uitslag vertelde de arts gelukkig direct de goede uitslag: u heeft geen uitzaaiingen!!
Wat een goed bericht! En wat zijn we blij en dankbaar dat we dit te horen kregen!

In zo´n tijd, waarin voor ons de wereld even stilstond, realiseer je je weer hoe blij je kunt zijn met zoveel lieve mensen om je heen; de kinderen, de familie, de vrienden, de buren.....aan liefde en aandacht geen gebrek!
De mensen die er in die tijd voor ons waren kunnen we in een gouden lijstje plakken, evenals die lieve vrouwen van de thuiszorg. Wat een kanjers!!
En nu? Het gaat steeds beter met zijn been, langzaam maar zeker gaat de wond dicht en daar zijn we heel blij mee! Maar binnenin ons zit nog steeds een stukje van de afgelopen tijd wat er soms even uitkomt: die angst en spanning ben je maar niet zomaar kwijt!
En de humor? Die is er in ons gezin ook nog steeds....dat maakt alles wat luchtiger.
Piet dacht op een gegeven moment dat hij wel 5 kilo was afgevallen waarop zoonlief zei; ja zo kan ik het ook.... je laat 5 kilo uit je been weghalen....natuurlijk ben je dan afgevallen!
En ons motto voor de toekomst kregen we van een vriendin die ook kanker heeft gehad......

Wanneer je niet mag lopen word je wereld wel erg klein.....maar wat boften we toch met het weer van de afgelopen tijd! Er was nu wat meer ruimte dan alleen de huiskamer om te zitten, buiten zitten met mooi weer is toch wel iets anders dan binnen in de regen! Wij hebben het, ondanks dat het soms heel heet was, toch wel fijn gevonden.
We genoten ook van de kleine dingen om ons heen.......

                                             het mooie zonlicht dat naar binnen scheen......

                                                                       .......die heerlijke tuin.........

                                                                  ..........lekker lezen met een wijntje......

                                                                        ......en onze mooie hortensia´s.


                                     En dan besef je weer hoeveel je van elkaar houd en hoe goed we het met elkaar hebben!!
                                                                          Proost op het leven!