De afgelopen week werd ik wel weer even met de neus op de feiten gedrukt. De school waar ik jaren heb gewerkt bestond 25 jaar: een heugelijk feit dat natuurlijk gevierd moest worden.
De week begon met een toneelstuk over "oude" juffen die herinneringen aan het ophalen waren over de afgelopen jaren. En daar hoort natuurlijk verkleden bij!
De andere medespelers speelden een andere oud-collega maar "gekke ikke" mocht zichzelf spelen!
Waarom laat ik me toch altijd weer overhalen!!
En dan geven ze je ook nog de meeste tekst om te leren, waarschijnlijk onder het mom van: wij hebben het druk en jij hebt als gepensioneerde toch niet veel te doen! Ja.....leer mij mijn ex-collega's kennen!
En dat vragen ze je zonder erbij te zeggen dat alle ouders er ook bij zijn!
En ja.....dan sta je zo op het podium:
Je moet toch wel gek zijn om met zoiets in te stemmen hè....
Maar goed....ik ben het wel gewend: vele jaren van verkleden zijn hier aan vooraf gegaan. Vele rollen heb ik gespeeld:
de kabouterkoning....
de piraat en de clown......
(Gelukkig ben ik hier toch min of meer incognito....)
Maar wat waren het toch leuke tijden om juf te zijn....kinderen zijn vaak onbedoeld zó grappig! Vandaag (ik ben op maandag middag nog vrijwillig op school) was ik met een kleuter aan het praten die mij even voorlichting ging geven: als mijn papa zaadjes rondstrooit komt er een baby!
Je zal maar door de gang van school lopen en die vader brengt zijn kind naar school.....
Ook de vriendenboekjes die ik kreeg aan het einde van een schooljaar konden grappig zijn:
We hadden afgelopen vrijdag een reunie met oud-collega's en oud-leerlingen maar helaas was deze dame er niet anders had ik toch even gevraagd hoe haar leven er nu uit ziet!
En om nu even op dat "oud zijn" terug te komen.......wanneer je merkt dat de eerste kleuters van deze school inmiddels ook de dertig naderen (kun je nagaan hoe oud mijn eerste kleuters nu zijn toen ik net begon...eh, 45 jaar geleden....help!!) dan voel je wel dat je niet meer bij de jongsten hoort!
Maar wat was het leuk om de "kinderen "te zien en hun verhalen te horen: jongens met de baard in de keel of met bebaarde kin waren een bijna leerkracht of een zzp-werkende timmerman, de jonge vrouwen een bijna vroedvrouw, een cassière en een bijna-professor...
Ze stonden te lachen bij het zien van de foto's en de vriendenboekjes die ik neergelegd had.....hihi, moet je kijken hoe je er toen uitzag en kijk eens wat jij leuk vond op school.....vadertje en moedertje spelen!
Ik zat een poosje te kletsen met twee jongens van inmiddels 22 jaar waarop de ene zei: ik kan me nog herinneren dat u altijd een versje had over meneer de Wit en meneer de Zwart. Hij deed het vingerversje zelfs nog voor!! En dat blijft hangen....
Niet die steengoede lessen van muziek ( haha....was ik dus helemaal niet goed in) nee: een vingerversje! Hoe leuk is dat!
Toch vonden ze blijkbaar dat ik wel ergens goed in was: in de vriendenboekjes stond heel vaak dit:
Ach....je kunt toch niet overal goed in zijn.......dan maar de grapjesjuf.
En....een kapster heb ik die avond niet ontmoet!