Spulletjes met een verhaal.....

In het begin van de vorige eeuw trouwde ene Kornelis van Friese afkomst met Trientje die uit Drenthe kwam.
Een grote bruiloft werd er niet gehouden ( dat was veel te duur voor die tijd) maar cadeau's kregen ze wel.
Één van die cadeau's was een bloempot....een blauwe bloempot met blote engeltjes er op.
De bloempot stond daar jarenlang op een hoog, smal tafeltje te pronken.
Toen ze later hun eerste kleindochter kregen werd ze natuurlijk naar haar oma vernoemt: zo hoorde dat in die tijd. Maar omdat haar ouders wat moderner wilden doen werd het geen Trientje maar Trijntje (haha, of dat zo'n moderne naam is, maar goed...) en haar roepnaam werd Trijnie.
Het kleine meisje kwam twee keer per jaar bij opa en oma want de afstand Gelderland-Drenthe was in die tijd,zonder auto, wel wat ver.
En telkens, wanneer ze aankwam, stond daar oma Trientje met haar armen wijd open bij de voordeur om haar kleine meisje liefdevol te verwelkomen en dat gaf het kleine meisje zo'n heerlijk gevoel! (het kleine meisje van toen staat intussen vaak op dezelfde manier haar kleinkinderen te verwelkomen!)
Wanneer het meisje binnen was, liep ze altijd als eerste naar de bloempot toe om naar de blote engeltjes te kijken!
Wat vond ze het bijzonder dat deze "oude" opa en oma (van minstens 60 jaar!) zo'n, in haar ogen, vieze bloempot hadden staan! Dat kon toch niet....al die blote billetjes!
Zo'n degelijke, gereformeerde, oma die altijd een zwarte jurk met witte bloemetjes en wit kraagje droeg...... en een grijs knotje achter op haar hoofd had, die zette toch geen blote engeltjes in haar huis! Ja...toch wel.......en dat bleef het kleine meisje fascineren!

Ook hadden opa Kornelis en oma Trientje een botervloot waar water in de deksel kon. De boter kon op die manier stevig blijven wanneer het heel warm weer was. Op het deksel stond opa Kornelis....... Het kleine meisje was er van overtuigd dat het opa was omdat het mannetje er sprekend op leek: opa had vaak een pet op en was krom van de reumatiek.
Pas jaren later kwam ze tot de ontdekking dat het zo maar een mannetje was en niet opa......wat een teleurstelling was dat!

Ook had oma Trientje een prachtige theepot met een theelichtje: dat kwam alleen op zondag tevoorschijn. Het kleine meisje vond het prachtig want je kon jezelf er in zien.......ze mocht er alleen nooit aankomen!

En het meisje poetst het (niet) ijverig.......maar je kunt haar er nog steeds goed in zien!

Toen Kornelis en Trientje waren overleden kreeg hun dochter Annechien deze spulletjes als erfenis. Jaren stond het bij haar in huis. De bloempot op een stoof in de kamer en laat nu de jongste broer van het kleine meisje (die inmiddels niet meer zo klein was) er op een keer met zijn hoofd bovenop vallen!
Wat vond dochter Annechien dat jammer want het was in wel honderden stukjes gevallen!
Maar Annechien had jaren daarvoor een hele lieve man aan de haak geslagen die direct de "mooie" pot voor haar ging repareren!
Helaas is het nog steeds een raadsel waar dat ene kleine stukje toch gebleven is......misschien nog steeds in het hoofd van het broertje?? Hij doet nog wel eens raar......haha.

Na het overlijden van Annechien kreeg het, inmiddels grote, meisje het theepotje. Dat had Annechien tegen de twee broers gezegd: dat is voor Trijnie omdat ze vernoemt is naar oma Trientje.....en wat was ze daar blij mee!

Je kunt wel zien dat opa en oma dol waren op dat kleine meisje en het kleine meisje op hen!

En zo leven opa Kornelis en oma Trientje niet alleen door in het hart van het kleine meisje van toen maar ook met hun spulletjes die ze elke dag weer in haar huis kan zien!
Zo hebben de spulletjes hun waarde wel bewezen......dingen met een verhaal en dat wordt nooit weggedaan!